Ел дамуының темірқазығы – еңбек. Адам өзінің өмір жолын таңдағанда, алдымен бір мамандыққа тәуелді емес, ең бастысы – адал еңбекке, маңызға ие іс атқаруға ұмтылады. Біздің қоғамда «еңбек адамы» ұғымының салмағы әрқашан биік болған, бола береді де. Себебі елдің бүгіні мен ертеңін қалыптастыратын да, жерін егіп, өнеркәсібін жүргізіп, құрылысын салып, жолын тегістеп, өндірісін өркендетіп отырған да – Ақыл мен күштің, төзім мен техниканың иесі – еңбек адамы. Тарих жолына қарасақ, қай заманда да елді танытқан, мемлекеттің мәртебесін көтерген қарапайым еңбек иелерінің табанды еңбегі, маңдай тері.
Бүгінгі нарық заманында техника мен цифрлық жүйе дамып, жаңа технологиялар адам жұмысының біраз бөлігін жеңілдетіп жатса да, қол еңбегіне, нақты шеберлікке, іс білігіне деген сұраныс ешқашан азайған емес. Жұмысшы – бұл тек бір кәсіптің немесе белгілі бір өндірістік саланың өкілі ғана емес. Бұл – табандылықтың, жауапкершіліктің, шыдамдылықтың, еңбектің қадірін білетіндіктің символы. Еңбек адамы – қоғамның көрнекі кейіпкері. Мүмкін ол камера алдына шықпайды, үлкен мінберден сөз сөйлемейді, алайда оның күн сайынғы жасаған жұмысы қоғамның тынысын қалыптастырады.
Жұмысшы жылдар – өмірдің ең құнды мектебі. Әр адам өзінің мамандығын меңгеріп, шынайы тәжірибе алып, шеберлігін ұштайтын кезең – осы уақыт. Бұл жылдарда адам өзін сынайды, қателіктері арқылы өседі, жетістіктері арқылы жігер алады. Әрбір табыс артында талай сәтсіздік, талай ерте тұрған таң, талай суық пен ыстықта өткен күндер бар. Шынайы еңбек тәжірибесі ешқашан құр сөзбен берілмейді, ол тек іс барысында қалыптасады. Сол үшін де еңбекпен келген жеміс – ең тәтті, ең құрметті.
Қазіргі қоғам кейде көзге көрінбейтін, бірақ елге ауадай қажет қызметтерді бағалауды ұмытып кететіні бар. Дегенмен, нағыз құрметке лайық жандар – ертеңгі таңды алғаш қарсы алатын, қала оянып үлгермей жұмысына кірісіп, ел ұйқыға кеткенде де ісін аяқтап жүретін қарапайым еңбеккерлер. Қызу темір ұстаханасында, өндірістік цехта, құрылыс алаңында, электр желісінің бойында, даланың төсінде жер жыртып, егін егіп, мал бағып жүрген азаматтар – мемлекеттің берік тірегі.
Еңбек адамының жолы оңай емес. Ол жерде жай ғана жұмысқа келу жеткіліксіз, әр қадамында тәртіп, қауіпсіздік, дәлдік, біліктілік талап етіледі. Күнделікті еңбек ырғағы – өмір салтына айналады. Жұмысшы таңмен таласа тұрып, әрбір құралын дұрыс пайдаланып, әрбір қимылы үшін жауапкершілік арқалайды. Оның жетістігі – нәтиже, өнім, сапа. Ал сапалы еңбек ешқашан көз жазбайды, ол қоғамның дамуына өлшеусіз үлес қосады.
Жас ұрпақ үшін еңбек адамының үлгісі ерекше маңызды. Өйткені бүгінгі жастардың жүрегіне еңбекке деген құрметті сіңірмесек, ертеңгі күні нағыз кәсіби жұмыс қолы жетіспейтін қоғамға айналамыз. Әрбір жас өз болашағын ойласа, біліммен қатар, тәжірибе жинауға, нақты мамандық игеруге ұмтылуы керек. Әлемде сұранысқа ие болу – тек дипломмен шектелмейді, шынайы біліктілікпен өлшенеді.
Мемлекет те еңбек адамын қолдау бағытында жүйелі саясат жүргізіп келеді. Кәсіптік-техникалық білім беру реформаланып, өндірістік практика күшейіп, жұмыс орындарында жастарға тәлімгерлік жүйесі енгізіліп жатқаны – осының айғағы. Әрбір қолөнер иесі, әрбір жұмысшы мамандық иесі – ел экономикасының қозғаушы күші. Оларсыз индустрия да, ауыл шаруашылығы да, құрылыс та, транспорт та дамымайды. Әрбір жол, әрбір ғимарат, әрбір өнім – біреудің маңдай терінің жемісі.
Еңбек адамының құрметі – қоғам мәдениетінің көрсеткіші. Қай ел еңбек адамын сыйласа, өз болашағын да бекем етеді. Себебі нағыз еңбек құндылығы жойылмайтын, ұрпақтан ұрпаққа берілетін қасиет. Адал еңбектің дәмін татқан адам ғана ертеңгі күнге сеніммен қарайды. Оның қолындағы құрал – тек жұмысына қажетті зат емес, оның ар-намысы, оның еңбектегі абыройы.
Бұл жолда әркімнің арманы бар: бала-шағасын жеткізу, елге пайда келтіру, шаңырағын берік ету, еліне тірек болу. Жұмысшы жылдар – осы мақсатқа жетудің ең шынайы, ең адал кезеңі. Уақыт өте адам артқа қарап, өзінің қанша тер төккенін, қандай тәжірибе жинағанын, нені игергенін, кімге тірек болғанын көреді. Жүрек жылынына айналған еңбек жылдары – естеліктің ең асылы.
Қоғам дамыған сайын еңбек мәні де арта түседі. Өйткені үлкен арманға жету үшін күнделікті жасалған қарапайым істер қажет. Жерге дән еккен диқандарсыз нан болмайды, ұсталарсыз бұйым шықпайды, құрылысшыларсыз шаһар бой көтермейді, жүргізушілерсіз жүк жетпейді, энергетиксіз жарық жанбайды, жолшыларсыз қадам басылмайды. Бұл – өмірдің айқын шындығы.
Сондықтан да еңбек адамын дәріптеу – құр мақтау емес, ол ұлттың рухани иммунитетін нығайту, елдің болашағын айқындау. Еңбекке құрмет – өзінше мәдениет. Ол тәрбие мен санада басталады. Жұмысшының қолына қарап емес, оның жүрегіне, еңбекке деген адалдығына, қоғамға тигізген пайдасына қарап бағалау – өркениетті қоғам белгісі.
Әрбір адам өзінің еңбегі арқылы ел игілігіне үлес қосып, қоғамдық жауапкершілікті сезінеді. Бұл – нағыз азаматтық. Уақыт бір орында тұрмайды, мамандықтар өзара толығып, технологиялар өзгеруде, бірақ адал еңбекке деген құрмет өзгермек емес. Еңбек – тек жұмыстың аты емес, ол – өмірлік ұстаным, адамдық қадір, рухани биіктік.
Біздің елдің ертеңі – маңдай терімен елге қызмет етіп жүрген еңбек адамдарының қолында. Олардың әр күні бір парақ тарих, әр әрекеті бір із қалдырады. Саналы қоғам еңбекті қадірлейді, еңбектің құнын біледі. Өйткені еңбек – ұлттың күш-қуаты, ұрпақтың тірегі, елдің берекесі. Нағыз бақыт – адал еңбектің жемісін көру.